حقیقت چیست؟ (1)

سالهاست که از این سو و آن سوی جهان  صحبت از وحدت علم می شنویم،یعنی اینکه روزی به این حقیقت که علم ما یک زبان مشترک داشته و قوانین مشرکی در تمام آن حاکم است میرسیم، ولی حرکت انسان و دانشمندان به سوی آن بیش از حد کند بوده و گاهی نیز نداهای ناراحت کننده ای به گوش می رسد که برای مثال در علم یا پدیده ی خاصی رفتاری ((غیر ریاضی)) دیده شده است.حال اینکه معنی غیر ریاضی چیست خود بسیار جای بحث دارد.در بیشتر تئوری هایی که در راستای وحدت ارائه شده است این فرض وجود دارد که زبان مشترک علم و آنچه که قرار است مایه ی وحدت آن گردد ریاضیست.حال اینجا سوالهای بسیاری پیش می آید که این ریاضیاتی که قرار است موجب وحدت در علم شود چگونه ریاضیاتی است؟ ریاضیاتی کاملتر از ریاضیات کنونی،ریاضیاتی تعمیم یافته تر ویا ((پیچیده تر))؟آیا آن ریاضیات را می توان از جنس ریاضیات کنونی نامید،و آیا اصلا آن مایه ی وحدت ، ریاضیست؟ امروزه می بینیم که ریاضیاتی چون ریاضیات آشوب(در آینده به ان خواهیم پرداخت) تا چه اندازه متفاوت است.آیا ریاضیات حاکم بر علم آینده ریاضیاتی از جنس آشوب است؟اینها سوالاتی است که به عقیده ی من انسان اکنون نمی تواند به آن جواب دهد و در صورتی که این کار انجام شود انسان پیش از موعد به سوی حقیقتی حرکت کرده است که هنوز برای رسیدن به آن قوای کافی علمی را ندارد. علاقه ی زیادی به فلسفی نگاه کردن موضوع ندارم(گرچه ناچارا نگاهم فلسفی است) ولی در این بین سوالاتی فلسفی نیز مطرح می شوند که قابل تامل هستند:آیا حقیقت نهایی ریاضیست؟ آیا جهان ما حول علمی ساخته شده است که بتوان آن را ریاضی نامید؟آیا ریاضیات را باید محدود فرض کنیم یا نامتناهی؟آیا ما ریاضیات را به وجود می آوریم ویا آن را کشف میکنیم؟

همانطور که می بینید سوالها  گسترده و بسیار قابل تامل اند.اما آیا راهی به جز تجربه ی وحدت در علم و آن ریاضیات برای جواب دادن به این سوالها وجود دارد؟یعنی که به اعتقاد من انسان وارد راهی شده که که در آن تنها راهش پیروزی است و اگر پیروز نشود و یا پیروزی ای وجود نداشته باشد(اصلا علم واحد نباشد) در آن صورت دچار یک مبارزه ی نامتناهی شده که تنها سرعت پیشرفت سایر قسمتهای علم را کم کرده است.